İki haftada 5. maça çıkan Galatasaray’ın en doğal hakkı rotasyona gitmekti. Omurgasında büyük değişiklik ve iki yıldız santrforuyla maça başlayan kadronun bu yeni takımıyla ne oynayacağı muammaydı.
Kasımpaşa’nın Abdülkerim’e baskı yaparak, rakibini Nelsson üzerinden oyun kurmaya mecbur bıraktığı plana karşın sarı kırmızılılar cepheden de kanattan da hamleye gidebildiği bir başlangıç yaptı. Sonunda da Abdülkerim’in birinci boş kaldığı anda taşıdığı topla Osimhen birinci golünü buldu. Nasıl bir dünya yıldızı olduğunu anlatmaya gerek yok fakat Sara’nın nefis pası da, Abdülkerim’in o çıkışı da Galatasaray oyununun en az golcüleri kadar üstün olan tarafları. Tıpkı İcardi-Osimhen egosuz ahengi üzere.
Ama 3-0 öne geçilen maçtan beraberlikle ayrılmak, alandaki oyuncuların fizikî yorgunluğu kadar kulübedeki takımın de mental yorgunluğunun bir sonucu. Osimhen’in sakatlanıp çıkışı Okan Buruk’un bütün planlarını o denli bir bozdu ki, ikinci yarı yerine kadronun en yaşlı oyuncusu Mertens’i alarak başlayan karman çorman değişikliklerle, kazandığı maçta iki puanı bıraktı. Evvel düşen orta saha, top kayıpları, akabinde savunmadaki deliklerle, ana plan oyuncularından uzak kaldığı takdirde yol katedemeyeceğinin sinyallerini verdi.
Son olarak idareye de hatırlatmalı: Derbi galibiyeti tenkitleri unutturmaz yalnızca erteler. Fakat tabanın bu hali yüzünden o dünya yıldızları sakatlanırsa, puan kaybedilirse, işte o vakit bir derbi galibiyeti bile sıkıntılarınıza ilaç olmaz. Yarın Osimhen’in çıkıp “Florya’nın tabanı bile buradan iyi” demesi Belhanda’nın demesine benzemez.